Երբ չի մնում ելք ու ճար,
Խենթերն են գտնում հնար.
Այսպէս ծագեց, արեգակեց
Սարդարապատի մարտը մեծ:
Զանգեր ղօղանջէք,
Սրբազան քաջերին կանչէք
Այս արդար մարտին:
Սերունդներ դուք ձեզ ճանաչէք
Սարդարապատից:
Աւարայրից ջանք առանք,
Այստեղ մի պահ կանգ առանք,
Որ շունչ առած, շունչներս տանք
Սարդարապատի պատի տակ:
Զանգեր ղօղանջէք,
Սրբազան քաջերին կանչէք
Այս արդար մարտին:
Սերունդներ դուք ձեզ ճանաչէք
Սարդարապատից:
Բայց մենք չընկանք,
Մենք միշտ կանք,
Մենք չհանգանք դեռ կը գանք,
Երբ տան զանգը, ահազանգը.
Որ մեր հոգու պարտքը տանք:
Զանգեր ղողանջեք,
Սրբազան քաջերին կանչեք
Այս արդար մարտին:
Սերունդներ դուք ձեզ ճանաչեք
Սարդարապատից:
Iérp chi mênúm iélk u djar,
Jentern en kdnúm hnar:
Aisbés dzakéts, arekaguéts
Sardarabadi mardê medz.
Zanker ghoghachék,
Srpazán kacherín ganchék
Ais artar mardín.
Seruntner tuk tzez djanachék
Sardarabadíts.
Avarairíts chank arank,
Aisdegh mi bah gank arank,
Vor shunch aradz, shunchners dank
Sardarabadi badi dag.
Zanker ghoghachék,
Srpazán kacherín ganchék
Ais artar mardín.
Seruntner tuk tzez djanachék
Sardarabadíts.
Paits menk chêngánk,
Menk mishd gank,
Menk chêhankánk ter gê kank,
Iérp dan zankê, ahazankê:
Vor mer hokú bardkê dánk.
Zanker ghoghachék,
Srpazán kacherín ganchék
Ais artar mardín.
Seruntner tuk tzez djanachék
Sardarabadíts.
Cuando no queda más solución ni salida,
los visionarios encuentran el desenlace,
Así despuntó y se irradió, como sol,
la gran batalla de Sardarabad.
Tañid campanas,
llamad a los santos héroes,
desde esta venerable muralla...
Generaciones, reconoceos
por Sardarabad.
De Avarair, tomamos el esfuerzo,
aquí nos detuvimos un momento,
y vigorizados, dimos nuestro hálito,
bajo las murallas de Sardarabad.
Tañid campanas,
llamad a los santos héroes,
desde esta venerable muralla...
Generaciones, reconoceos
por Sardarabad.
Mas no sucumbimos,
siempre existimos,
no demoraremos, hemos de volver,
cuando doblen las campanas de alarma,
para cumplir con nuestro deber del alma.
Tañid campanas,
llamad a los santos héroes,
desde esta venerable muralla...
Generaciones, reconoceos
por Sardarabad.
Մայր ծնողին պէս
ես նայում Արարատիցը,
Հայաստանի հողին մեռնեմ
սրտիս խորքիցը:
Բաժակները եկէք խմենք
կենաց հայերի,
Անդրանիկի, Սերոբ Փաշի,
Գևորգ Չաուշի։
Այն հայը որ ազգն ուրանայ
և այլ ազգ դառնայ,
Մահուան օրին հայ արցունքին
նա չարժանանայ:
Բաժակները եկէք խմենք
կենաց հայերի,
Անդրանիկի, Սերոբ Փաշի,
Գևորգ Չաուշի։
Máir dznoghín bes
es naiúm Araraditsê,
Haiasdaní hoghín merném
sêrdís jorkitsê.
Payagnerê ieguék kêmék
guenáts haierí,
Antraniguí, Seróp Pashí,
Kevórk Chavushí.
Ain haiê vor azkn urajaná
iév ail azk tarná,
Mahván orín hai artsunkín
na charyaná.
Payagnerê ieguék kêmék
guenáts haierí,
Antraniguí, Seróp Pashí,
Kevórk Chavushí.
Desde el monte Ararat
me estás mirando como una madre.
Quisiera sacrificarme por la tierra
de Armenia desde el fondo de mi corazón.
Venid a brindar
a la salud de los armenios,
de Antraník, Seróp Pashá,
Kevórk Chavushí.
El armenio que niega su raza
y se transforma en extranjero,
no es digno de las lágrimas
de los armenios en el día de su muerte.
Venid a brindar
a la salud de los armenios,
de Antraník, Seróp Pashá,
Kevórk Chavushí.
Ազատ ու անկախ Արցախ,
Քո տուն-ամրոցը կերտեցինք,
Պատմությունը մեր երկրի
Մեր սուրբ արյամբ մենք սերտեցինք։
Դու բերդ ես անառիկ,
Բարձունք սրբազան, վեհ անուն,
Մասունք աստվածային,
Քեզնով ենք հավերժանում։
Դու մեր լույս հայրենիք,
Երկիր, հայրենյաց դուռ սիրո
Ապրիր դու միշտ խաղաղ,
Մեր հին ու նոր Ղարաբաղ։
Քաջերն ենք մենք հայկազուն,
Մռավ ենք, Քիրս ենք ու Թարթառ,
Մեր վանքերով լեռնապահ՝
Անհաղթելի մի բուռ աշխարհ։
Azad u angáj Artsáj,
Ko dun-amrotsê guerdetsínk,
Badmutiún mer iergrí,
Mer surp ariámp menk serdetsínk.
Tu pert es anaríg,
Partzúnk sêrpazán, veh anún,
Masúnk asdvadzaín,
Keznóv enk haveryanúm.
Tu mer lúis haireník,
Ierguír, haireniáts tur siró:
Abrir tu mishd jaghagh,
Mer hin y nor Karabagh.
Kachern enk menk haigazún,
Mrav enk, Kirs enk u Tartar,
Mer vankerov lernabah
Anhaghtelí mi pur ashjarh.
Artsaj libre e independiente
hemos erigido nuestra casa-fortaleza.
La historia de nuestro país,
la hemos asegurado con nuestra sangre.
Eres una fortaleza inexpugnable,
Una santa cumbre, un noble nombre,
Una bendición divina,
Seremos eternos a través de ti.
Tú, nuestra nación nos iluminas,
Tierra, puerta de amor a la Patria.
Vivimos siempre en paz
Nuestro antiguo y nuevo Karabaj.
Somos valientes descendientes de Haik,
como Mrav, Kirs y la eterna Terter.
Con nuestros templos en las grandes cumbres
mantendremos nuestro país invencible.
Մեր Հայրենիք, ազատ անկախ,
Որ ապրել է դարեդար
Յուր որդիքը արդ կանչում են
Ազատ, անկախ Հայաստան։
Ահա եղբայր քեզ մի դրոշ,
Որ իմ ձեռքով գործեցի
Գիշերները ես քուն չեղայ,
Արտասուքով լվացի։
Նայիր նրան՝ երեք գոյնով,
Նուիրական մեր նշան
Թող փողփողի թշնամու դեմ
Թող միշտ պանծայ Հայաստան։
Ամենայն տեղ մահը մի է
Մարդ մի անգամ պիտ մեռնի,
Բայց երանի՝ որ յուրր ազգի
Ազատության կզոհվի։
Mer Haireník, azád angáj
Vor abrel e taretár,
Iúr vortikê art ganchúm en,
Azád, angáj Haiasdán.
Ahá ieghpáir kez mi trósh,
Vor im tzerkóv kordzetsí
Kishernerê es kun chegáh,
Ardasukóv lêvatsí.
Nahír nêrán ierék kuinóv,
Nêviragán mer nêshán
Tógh poghpoghí têshnamú tem,
Tógh mishd bandzáh Haiasdán.
Amenáin degh mahê mi e,
Mart mi ankam bid merní,
Páits ieraní vor hurr azki
Azadutián gêzohví.
Tierra de nuestros padres, libre, independiente,
Que ha aguantado de siglo en siglo.
Sus hijos e hijas ahora proclaman
Armenia, soberana y libre.
Hermano, toma esta bandera,
Hecha con mis propias manos,
Durante noches sin dormir,
Y bañado en mis lágrimas.
Mira, ella tiene tres colores;
Un simple símbolo santificado.
Puede centellear antes el enemigo,
¡Puede Armenia florecer siempre!
Muerte es en todas partes lo mismo,
Hombre nacido solo una vez muere,
Pero bendecido es quien da su vida
Para defender la libertad de su nación.
Արեւն ելաւ, Զէյթունցիներ,
Դեհ, ձի հեծնենք, առնենք զէնքեր դիմենք առաջ.
Ինչո՞ւ, ինչո՞ւ գըլուխ ծըռենք
Բըռնաւորին մեր վիզ պարզած:
Կեցցէ Զէյթուն, ապրի Զէյթուն,
Թող չտեսնէ ստրկութիւն.
Քանի ունի մեզ պէս որդիք,
Ապրի Զէյթուն, կեցցէ Զէյթուն:
Arevn ieláv, Zeituntsinér,
Teh, tzi hedznénk, arnénk, zenkér timénk arách:
Inchú, inchú kêlúj dzêrénk
Pêrnavorín mer viz barzádz.
Guetsé Zeitún, abri Zeitún,
Togh chêdesné sdêrgutiún.
Kaní uní mez bes vortík,
Abri Zeitún, guetsé Zeitún.
Salió el sol, pueblo de Zeitún,
¡Vamos! Montemos a cabello, tomemos las armas, ¡adelante!
¿Por qué, por qué hemos de inclinar las cabezas
brindando nuestros cuellos al tirano?
¡Viva Zeitún! Que perdure Zeitún,
que no vea esclavitud.
Mientras tenga hijos como nosotros,
que perdure Zeitún, ¡Viva Zeitún!
Ձայնը հնչեց Էրզրումի հայոց լեռներէն,
Թունդ թունդ ելան հայոց սրտեր զէնքի շաչիւնէն։
Հայ գիւղացին դարուց ի վեր սուր, զէնք չէր տեսած՝,
Դաշտը թողուց սուր, հրացան, բահի տեղն առաւ։
Հայ տիկինը ստիպում է ամուսնուն գնալ
Պատերազմի դաշտի վերայ վերք տալ՝ ստանալ։
Հայ ծերուկը ցուպը ձեռին լալով տենչում է՝
Հայրենիքին ազատութիւն տեսնել ու մեռնիլ։
Ցնծա, մայր մեր, ո՛վ Հայաստան, որդիքդ միացան,
Հինգ դարերու սուգ ու թախիծ քեզնից վերացան:
Tzainê hênchéts Erzêrumí haióts lernerén,
Tunt tunt ielán haióts sêrder zenkí shachiunén.
Hai kiugatsín tarúts i ver sur, zenk cher desádz,
Tashdê toghúts sur, hratsán, pahí deghn aráv.
Hai diguinê sdibum e amusnún kênal
Baderazmí tashdí verah verk dal sdanál.
Hai dzerugê tsubê tzerín lalóv denchúm e
Hairenikín azadutiún desnél y merníl.
Tsêndzá, máir mer, ov Haiasdán, vortikt miatsán,
Hínk tareru suk u tajídz kezníts veratsán.
Sonó la voz desde los montes armenios de Erzerum.
Se estremecieron los corazones armenios del estampido de las armas.
El campesino armenio que desde siglos no había visto espadas y armas,
Dejó el campo tomando en vez de la pala, espada y arma.
La mujer armenia, con firmeza, envía a su esposo
al campo de batalla, a dar y recibir heridas.
El anciano armenio, con el bastón en la mano, llorando suplica
ver la libertad de la Patria y morir después.
¡Regocíjate, madre nuestra, oh Armenia! Tus hijos se han unido,
El luto y las penurias de cinco siglos se han desvanecido.
Դարձեալ փայլեց Սասնոյ գլխին,
Ազատութեան դրօշակ․
Կեցցէ՜, գոչելով
Բարձրացրին աղաղակ։
Թնդաց, որոտաց ձայներից
Ողջ աշխարհը հայկական,
Խումբ խումբ կը գան հայ զաւակներ
Հայրենիքին օգնութեան:
Գուրգէն, Վահան, Հրայր - Դժոխք
Քաջ Անդրանիկ ղեկավար,
Տալւորիկի լեռներումը,
Շրջում էին անդադար։
Սարսափետին քիւրտ ցեղերը․
Մինչ պալատը Սուլթանին,
Հրամայեց շուտ կործանել
Դիրքերը հայդուկներին։
Ահա անգութ մեր թշնամին,
Սարսափելի տեսարան.
Ժամանակն է, վրէժ լուծել,
Գոչեց ձայնը հայկական:
Կրակ տեղաց հայ քաջերի
Բնակավայր դիրքերից,
Կոտորվեցին թշնամիներ,
Ահռելի գնդակներից:
Tartziál pailéts Sasnóh kêljín,
Azadutián troshág,
Guetsé Haireník, kochelóv
Partzratsêrín aghaghág.
Têntáts, vorodáts tzaineríts
Vóghch ashjarhê haigagán,
Júmp júmp gê kan hai zavagner
Hairenikín oknutián.
Kurkén, Vahan, Hrair - Têyójk
Kách Antraník ghegavár,
Dalvoriguí lernerumê,
Shrchúm eín antatár.
Sarsapedín kiúrd tsegherê:
Mínch baladê Sultanín,
Hramaiéts shúd gordzanél
Tirkerê haitugnerín.
Ahá ankút mer têshnamín,
Sarsapelí desarán,
Yamanagn e, vrey ludzél,
Kochéts tzainê haigagán.
Grag degháts hai kacheri
Pênagaváir tirkeríts,
Godorvetsín têshnaminer,
Ahrelí kêntagneríts.
Flameó de nuevo en las cumbres de Sasún,
La bandera de la libertad,
Exclamando: ¡Viva la Patria!
Levantaron gran alboroto.
Tembló, se estremeció por el estampido
toda la tierra armenia,
Formando grupos, jóvenes armenios
venían para ayudar a su Patria.
Kurkén, Vahan, Hrair - Infierno,
bajo la conducción del valiente Antraník,
recorrían sin cesar,
las montañas de Dalvoric.
Se aterraron las tribus kurdas;
hasta el palacio del Sultán,
llegó la orden de destruir pronto
las posiciones de los fedayí armenios.
He aquí nuestro despiadado enemigo,
¡una escena espantosa!
Es hora de vengarse,
gritó la voz de Armenia.
El fuego llovió desde las posiciones
de los valientes armenios;
Los enemigos fueron aniquilados,
Bajo el terrible fuego de las balas.